Ruim 150 gezinnen worden door StreetSmart iedere week geholpen aan groenten en fruit. Zo krijgen de kinderen uit die gezinnen de broodnodige vitamines, Nog steeds komen gezinnen niet in aanmerking voor een voedselpakket van de voedselbank. StreetSmart kent deze gezinnen goed en helpt zolang dat nodig is.

StreetSmart geeft ook ruim 600 daklozen die gebruik maken van de dagopvang van de regenboog iedere week Fruit. Hierbij houden we natuurlijk rekening met de wensen die er zijn. 

Yvonne maakt samen met haar drie kinderen gebruik van de noodopvang. Zij krijgt van StreetSmart elke vrijdag een groente- en fruitpakket. Ik interview haar in de gemeenschappelijke ruimte van de opvang. Ze wil liever niet herkend worden dus noem ik haar Yvonne.

Ze vertelt me uitgebreid over hoe het komt dat ze in de noodopvang zit. Samen met haar partner woonde ze op IJburg. Helaas ging de relatie uit en haar partner (niet de vader van de kinderen) vertrok.  Ze moest zelf opdraaien voor de huurkosten. Dit was eigenlijk niet haalbaar, ook al werkte ze in die tijd nog wel. Omdat dit werk via een uitzendbureau ging, kreeg ze per week uitbetaald. Dat was handig toen ze nog een partner had en het geld gebruikt kon worden voor boodschappen, maar om maandelijks huur te betalen moest ze dat ineens sparen. Het uitzendbureau wilde haar niet per maand betalen en zo kwamen er schulden. Yvonne krijgt geen alimentatie en moet dus helemaal alleen opdraaien voor de kosten van de opvoeding.
Na verloop van tijd liepen de schulden zo hoog op dat de woningbouwvereniging besloot de rechter in te schakelen om tot uitzetting over te gaan. Tot haar grote schok blijkt de rechter niet haar kant te kiezen. Op een morgen, “gelukkig waren de kinderen er niet” staat de politie voor de deur en moet Yvonne haar huis uit. De deur wordt dichtgetimmerd nadat ze nog wat spullen mocht pakken. Het meeste was toen al weg, want ze verkocht steeds iets om toch weer wat geld te hebben.

Basisschool
De kinderen logeren aanvankelijk bij vriendjes en vriendinnetjes van school. Zo sliep het hele gezin steeds bij anderen en waren ze maanden van elkaar gescheiden. Vooral de jongste - toen net drie - begreep er niets van. 
Gelukkig greep de basisschool in. Zij verwezen Yvonne naar de GGD. Na lang wachten kreeg ze een sms, waarin stond dat ze die dag terecht kon in de noodopvang.
Yvonne zit nu al vanaf 14 september 2014 in de opvang en is daarvoor heel dankbaar. Ze slaapt met haar twee dochters op 1 kamer en voor haar zoon van 15 is een eigen kamer beschikbaar. Hij werkt bij de supermarkt om wat bij te verdienen en wil straks naar de politieacademie. Daarvoor moet hij 18 zijn, dus gaat hij eerst twee jaar naar een tussenopleiding. Haar zoon heeft het helemaal uitgestippeld, iets waar Yvonne erg trots op is. Ze praat veel met hem, want hij moet, ondanks deze vervelende situatie wel op het goede pad blijven.

Trots
Haar oudste dochter reist zelf met ov naar haar oude school. Yvonne vond het belangrijk dat ze het laatste jaar in haar eigen klas kon blijven. De jongste zit op een school vlakbij de opvang. Daar zal ze weer af moeten als ze een vast adres krijgen. Wanneer dat is weten ze niet. Voor nu is ze blij dat ze rust heeft en met elkaar zijn. Maar liever nog zou ze  een eigen huis hebben met haar kinderen. Als ik haar vraag, hoe ze dan de huur gaat betalen, zegt ze: ”ik heb nu een begeleider en die weet meer van de regelingen waar ik recht op heb. Dat soort dingen wist ik toen niet en ik was te trots om hulp te vragen”.

Elf: tussen één en tien
Financieel is alles nu goed geregeld. Fibu begeleidt Yvonne, een budgetbeheerder die  alles automatisch betaalt. Dat stelt haar gerust. Ze zal nog lang met weinig geld moeten rondkomen voordat alle schulden zijn afbetaald. De groente en fruitpakketten zijn daarom erg welkom. Ik vraag haar hoe blij ze ermee is. Ze zegt: “tussen een 1 en 10 is het een elf.” Vooral dat het groente en fruit is, is fijn, want de kinderen moeten goed eten en moeten ook fruit mee naar school nemen. “Dat is vaak duur. Nu krijgen we dat en heb ik er geen zorgen over.” Haar oudste dochter roept: “Ik wil graag sinaasappels in de volgende tas!”. Yvonne wijst haar erop dat ze blij moeten zijn met alles wat er in zit.
Yvonne komt niet in aanmerking voor de voedselbank: ze heeft geen vast adres. In haar eigen woorden: “Die regels zijn stom. Dus het is fijn als een project als StreetSmart ons wel kan helpen. Ik snap niet waarom ze vreemden willen helpen maar ik ben er wel heel blij mee.”
Sanne van der Leij
Projectleider StreetSmart